Hoe je een fittie tussen kippen beslecht zonder dat je elkaar zelf de tent uit vecht

‘Bij kwesties rond voedsel en dierenwelzijn kunnen de emoties hoog oplopen’, zegt boer Albert Boersen. ‘Dat zag je ook bij ons in De Vlinderstrik.’

Boersen is in dienst van Herenboerderij De Vlinderstrik, een voedselcoöperatie in natuurgebied de Schiebroeksepolder. Op een half uurtje fietsen van de Rotterdamse Coolsingel bestiert hij met 150 gezinnen een gemengd boerenbedrijf. Ze gebruiken daar sociocratie voor. Dat sluit goed aan bij hoe goed functionerende community’s hun zaken regelen.

Weten waar je eten vandaan komt en dieren een goed leven geven zijn belangrijk voor de herenboeren.
Ze helpen mee met poten van jonge koolplantjes,  het plukken van appels en het voeren van de kippen en koeien.

En met die kippen van de Vlinderstrik, 250 dames en een enkele heer, was iets aan de hand.

In het kippenhok ging het er ruig aan toe.
Door de vogelgriep mochten ze niet naar buiten, uit verveling pikten ze elkaar kaal. Soms pikten ze een kip dood. Bovendien braken veel kippen hun borstbeen – een probleem op alle boerderijen die dit ras houden.

Dat is geen léven, vonden de vrijwilligers die de kippen verzorgen. Hiervoor zijn we toch geen herenboer geworden?
Ze wilden een gezonder ras. En ook met minder temperament, zodat de dames elkaar met rust laten.

Maar dat ras legt minder eieren, ze eten meer, en ze zijn groter. De herenboeren krijgen dan minder, en duurdere, eieren geleverd.
Dat namen de kippenverzorgers voor lief.
Andere herenboeren vinden dat toch een probleem. Dan halen ze net zo lief eieren in de supermarkt.

‘Sinds augustus speelde dit al’, zegt Boersen. ‘Het was in de kippengroep besproken en in de dierenkring.’ Die kringen zijn er om niet elk besluit met 150 gezinnen te nemen. In die kringen beslissen deelnemers zelf over bepaalde zaken.
Boersen: ‘We hadden veel informatie verzameld. Maar we kwamen niet verder dan het uitwisselen van standpunten. Het was een harde noot om te kraken.’

Begin mei ging het niet langer.
De oude kippen waren naar de slacht, het was hun tijd, ze waren ruim 2 jaar oud. De slacht was al 2,5 maand uitgesteld omdat er maar geen besluit kwam over wie hun opvolgers zouden worden. De herenboeren kregen al een week geen eieren. De dierenkring moest een besluit nemen.

De dierenkring zag op tegen de vergadering. Het was ingewikkeld, zouden ze er nu wel uitkomen als dat eerder niet gelukt was?
En dan was er allereerst een basisvraag.
Mógen we als kring wel beslissen over een ander ras en hoeveel eieren mensen krijgen? Dit raakt álle herenboeren.

Om het gesprek in goede banen te leiden, werden Jette Schneider en Pieter van der Meché erbij gevraagd, van het Sociocratisch Centrum.

Boersen: ‘Met gerichte vragen van Jette en Pieter bleek snel: niemand in de coöperatie wist er meer van dan de mensen in deze kring. Bovendien hadden we mandaat om te beslissen.’
Toen dat duidelijk was, zaten mensen al lekkerder aan tafel.