Leid jij elke vergadering al zonder een greintje zenuwen?

Gefeliciteerd, dan ben je een van de weinigen.

De meeste gespreksleiders die sociocratie gebruiken, hebben weleens een zenuwmomentje. Of ze hebben achteraf van die ‘wat als’- vragen.
Als ik een extra meningsvormende ronde had gehouden, was er dan sneller een besluit tot stand gekomen?
Maar antwoord? Ho maar.

Want als sociocratisch gespreksleider doet niemand in de kring hetzelfde als jij. En als je überhaupt de enige bent in de vergadering die iets weet van sociocratie, heb je nog minder sparringpartners.

Hoe word je dan een betere gespreksleider? Waar moet je heen met je vragen?
Nou, naar de Community of Practice.

Het is een plek waar je de kunst afkijkt van collega-gespreksleiders.
Je legt uit wat je wil leren, en daar helpen ze je bij. Het is leren op maat. Precies wat je nodig hebt.

Stel je zegt: Ik heb zo’n moeite om Elsbeth bij te sturen, zij blijft maar inbreken in de rondes.
Dan ga je zien: iedere gespreksleider heeft een Elsbeth. Je hoort welke manieren de anderen hebben gevonden om haar elegant bij te sturen. Zonder dat Elsbeth je aankijkt alsof ze het liefst haar bamboebeker vol koffie over je laptop laat  vallen.

Zo’n Community is eigenlijk een clubje collega’s
Allemaal zijn we sociocratisch gespreksleider, allemaal willen we werken vanuit gelijkwaardigheid. Dát staat niet ter discussie.

Iedereen hier weet waar je het over hebt, en herkent je vragen. Die herkenning is supersterk. Ook al zitten we hier met mensen uit de zorg, met digitale wizards – dat maakt niet uit. Dat je allemaal sociocratisch werkt, verbindt enorm.

Waarom werkt een community beter dan een boek lezen of gewoon veel oefenen?
Zeg nou zelf. Zou jij in de auto stappen bij een bestuurder die alleen zijn theorie heeft, ook al had hij alle vragen goed? Of als die had leren rijden zonder instructeur?

Juist.

Je leert het meest van doen onder begeleiding van ervaren leermeesters die je hoog hebt zitten. Van met peers praten over hoe je spanning aan tafel ombuigt naar creatieve energie (ja, dat kan). Hoe je rondes leuk houdt als je team dat schools vindt (ja, ook dat kan).
Dat kun je dan allemaal in de praktijk brengen als je weer een vergadering leidt.

Kost dat niet allemaal veel tijd, dat zitten en reflecteren en zo?
Een halve dag, eens in de zes weken. Dat is 4 uur.
Vergelijk dat met de tijd die een besluit kost waar mensen geen zin in hebben. Waar je nóg twee keer over moet vergaderen. En tel het klagen bij de koffieautomaat er ook maar bij op, en de sabotage die geheid gaat komen.

Vergeet ook niet dat je leertempo ver-tig-dubbelt door die investering van een halve dag. (Je hóeft er trouwens niet elke keer bij te zijn.)

Daarnaast kun je altijd terecht in de online omgeving Basecamp. Daar kun je vragen posten, discussiëren,  je kunt discussiëren met collega’s.

En als ik nu even niets doe met mijn skills als gespreksleider? Wat heb ik dan te zoeken in de community?
Genoeg! Want je hebt wel ervaring, en die kun je delen. Zo draag je bij aan de ontwikkeling van je collega’s.
Bovendien houd je je kennis up to date, voor als je weer vergaderingen gaat leiden. Wie weet gaat het wel weer kriebelen, dankzij alle tips die je meepikt.

Vragen?
Hier vind je meer info, plus data. Jette Schneider mailen kan natuurlijk ook.